Het Muziekspoor: een blog over hoe we met de juiste muziek mensen met dementie kunnen bereiken
13 april 2015
Vandaag gaan we het over koffie hebben. Hoe oud we ook worden, koffie blijven we drinken. En zeker in de verzorgingshuizen is het regelmatig terugkerende brandstof. Heb je dan eindelijk de groep bij elkaar, zit iedereen “gezellig” aan de koffie, dan kan je natuurlijk de verleiding niet weerstaan om “Koffie” te draaien, van de immens vrolijke en rondborstige Rita Corita. “Koffie, Koffie, lekker bakkie koffie”, een wat melig Jordaan walsje geschreven door accordeonist John Woodhouse, maar wat werkelijk iedereen kent. Het is ook meer een ‘slogan’ geworden dan dat de melodie echt beklijft. En zeker de verzen van het lied (“Mijn man had voor een bakkie troost al zijn vrienden meegekomen”) blijven lastig en iedereen dwaalt af.
Nog onbegrijpelijker qua verzen is “Mina (ze zet zoo’n lekker bakkie koffie)” van Louis Davids. Het is een werkelijk fantastisch epos uit 1930 over ene Mina, dat wonderlijke ‘meisje van alledag’ dat niet kan ‘trotten’ (de foxtrot dansen), geen vreemde talen kent en toch, toch houdt ze van ravotten.
Probeer het eens. Het doet af en toe wonderen: niemand geeft enige reactie bij de begin strofen, maar zodra het refrein begint, komt er bij velen een glimlach van herkenning op:
‘t Is maar een meissie van alledag
Maar ééntje die er wezen mag
Ze speelt geen hocky met een stokkie da’s een boffie
Maar ze zet zo een immers bakkie koffie
Oh zo’n heerlijk bakkie koffie
En dan na een aantal verzen sluit Louis Davis het lied af, als ware het een echte popsong, met het bluesy gezongen slotakkoord:
Een bakkie leueueueueueuet!
En dat is een heel leuk element dat gebruikt kan worden in het gesprek na afloop. Ik zeg dan,
“‘Een bakkie leut’, dat is ook een woord voor koffie. Dat zeggen ze ook wel eens. Kent u nog meer woorden voor koffie?”
‘Troost’ komt bij velen op. Een man uit Rijswijk riep laatst: “Bakkie pleur!”. Ook was er iemand die het had over een bakkie “schroei”.
“Troost” dat kan ik me nog wel herinneren van vroeger, eventueel leut, maar pleur en schroei …?, dat klinkt meer als de titel van een spannende punk-plaat.